چرا نمادگذاری در نوع پوشش مسلمانان وجود دارد، نه در علائمی همچون صلیب؟
در پست های قبلی عرض کردم که یکی از اهداف فرمان حجاب در آیه 59 سوره احزاب، نمادگذاری زن مسلمان بوده تا به عنوان بانوی عفیف شناخته شود.
اما سوال این است که چرا این نمادگذاری در نوع پوشش تبلور یافته و به چیزهای دیگری مانند گردن آویزی هم چون صلیب یا سایر نمادها اختصاص نیافته است؟
پاسخ این است که لباس علاوه بر پوشاندن بدن و حفظ آن از سرما و گرما و زیباتر جلوه دادن انسان، اولا همیشه همراه انسان است و در ثانی به اطرافیان پیام های خاصی را نیز انتقال می دهد. لباس نمایانگر اعتقادات، فرهنگ، آداب ورسوم، دین و حتی جنسیت هر شخص می باشد. برای نمونه لباس های هماهنگ نظامیان، کارکنان و کارمندان ادارات و موسسات معرف نوع شغل، محل اشتغال فرد هستند.
در دین اسلام، لباس باید وسیله‌ای برای دستیابی به کمالات و زیبایی‌های باطنی (تقوا) باشد؛ تا جایی که لباس ظاهری یک مسلمان نباید با معیارهای دستیابی به کمالات انسانی وی مخالفت داشته باشد.
« روایات به این نکته اشاره دارند که لباس، نماد و سمبل اعتقاد انسان است و زبان گویای اوست که از سردرون انسان، پرده برمی دارد و حتی نسبت به جنس و رنگ و شکل لباس حساسیت نشان می‌دهد و رهنمود ارائه می‌نماید تا ما به اهمیت لباس و پوشش برای انسان پی برده و بدانیم که انسان با پوشیدن لباس، نشانه‌ها و نمادهای فرهنگی و اعتقادی خود را به نمایش می‌گذارد.» (ابراهیم کاملی، لباس از نگاه قرآن و عترت، 1386)
لذا نمادگذاری مسلمانان با لباس و مشخص کردن حدود پوشش، بدین سبب است که اولا مسلمانان با نوع پوشش خود متمایز از دیگران باشند، ثانیا نوع پوشش آنان، مانعی بر سر راه کسب کمالات انسانی ایشان نباشد. ثالثا انسان ناگزیر از پوشیدن لباس است، از این رو همیشه نماد مسلمانی همراهی اش می کند.
برای توضیحات بیشتر می توانید به مقاله ای با عنوان «مدل لباس و آرایش در سبک زندگی اسلامی» مراجعه فرمایید.
نفیسه مرادی-کارشناس ارشد معارف قرآن
استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.
تلگرام: https://t.me/female_Interpretation
احسنت